Uzbekistan |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Omdat er in Uzbekistan een brandstof-tekort is, vullen we onze tanks voor de grens. De grensprocedures duren van 8.00-17.00 uur. De eigenlijke administratieve handeling vergt 20 min: paspoort en visa controle, document invoer geld, document invoer auto, entreekaart. We rijden over Uzbeeks grondgebied weer omhoog naar Tasjkent (2 mio. inwoners). Hier staan we op de parkeerplaats achter het hotel Uzbekistan. Temperatuur 35 graden. We gaan eten op het centrale Timurplein, in het restaurant is maar 1 menu: halve kip, tomatensalade, scherp gekruide tomatensap om het brood in te dopen, biertje/colaatje erbij. Bestek is er niet, iedereen eet met zijn handen. Daarna nog een lekker stuk chocolade-gebak en dat alles voor 3,75 euro. |
   |
  |
  |
's Ochtend is het afgekoeld naar 26 graden. We wandelen door Tasjkent met onze Uzbeekse gids Dimitri: onafhankelijkheidsplein, Kaffat Shashi Mausoleum, Barak Khana Koranschool, de nieuwe moskee, bibliotheek met oudste koran, het operagebouw, etc. De stad is groen met vele fonteinen en heeft brede lanen. In 1966 is er een verwoestende aardbeving (90%) geweest. Daarna is de stad opnieuw als Sovjet-modelstad opgebouwd. Sinds de onafhankelijkheid zijn de Russische symbolen uit de stad verdwenen en zijn er grote gebouwen neergezet in een neo-klassieke betonzuilen, goud, vliesgevel stijl. Het resultaat is een een aangename ruim opgezette stad. 's Avonds vieren we een verjaardag. Vandaag een vrije dag. We gaan naar de bazar en kopen groente en fruit. Er is een gezellige sfeer. In een klein tentje eten we soep met brood en dat smaakt prima, veel toeristen zijn ze niet gewend en ze willen allemaal graag weten waar we vandaan komen en waar we heen gaan. 's Middags maakt Henro een rit met de metro. De stations zijn met prachtige gestilleerde keramieke voorstellingen en kroonluchters uitgevoerd. Op het eindpunt is er de universiteit en het treinstation. |
  |
   |
    |
Dinsdag 7 september rijden we ruim 325 km naar Samarqand. Het eerste deel waar we doorheen rijden wordt intensief bevloeid voor de katoenteelt. De wegen zijn hobbelig. Omdat de oorspronkelijke weg door Kazachstan gaat en afgesloten is, maken we een paar vreemde U-bochten. We staan op een verzorgd binnenhof van het hotel tegen de oude binnenstad aan. Het is het eerste hotel wat we tegenkomen in 4,5 maanden dat een zwembad heeft. Water is ijskoud, jammer. We lopen voor de stadsrondleiding door de binnenstad van Samarqand. Samarqand was in de 14de eeuw de hoofdstand van het midden Aziatische rijk. Eerst naar het mausoleum Amir Timur. De nationale historische held van Uzbekistan. Dan gaan we verder op het Registanplein. Hier staan 3 Koranscholen (medresses) uit verschillende tijdperken met fantastische blauwe tegeltableau's. We eten in een koloniaal restaurant op de veranda. Daarna gaan we per bus naar de necropoli van Samarqand op de heuvel aan de rand van de stad. Hier staan prachtig versierde graftombes van belangrijke burgers en vorsten van Samarqand. We bezoeken nog de grote Moskee (14de eeuw) en de bazaar. 's Avonds komt er een tankwagen om de campers te voorzien van diesel. De diesel moet op de zwarte markt gekocht worden en kost dan ook 3x zoveel (1 euro per liter) als normaal. |
Op 9 september vervolgen we onze reis naar Bukhara, 300km naar het westen over zeer slechte wegen. Onderweg bezoeken we een gerestaureerde caravanserai van Zijderoute. We maken de volgende dag een stadstour door Bukhara, een van de heilige plaatsen van de Islam én kruispunt van meerdere zijderoutes. We wandelen langs het mausoleum van Ismoil Samoniy (een vroege heerser van de stad), het mausoleum Chasma Ayub (nu een watermuseum), de moskee aan het water, de burcht (zetel van de heersers) en de medresse en moskee in het oude centrum. We eten aan een vijver in de binnenstad. Alles prachtig gerestaureerd. Bukhara is één groot museum. En Dimitri weet veel historische zaken boeiend te vertellen. Aan het einde van de dag doen we boodschappen in een kleine kruidenierswinkel. Ook komt weer een tankwagen om de campers nog 1 maal te voorzien van diesel, zodat we Turkmenistan kunnen bereiken. Deze keer moeten we heen en weer lopen met jerrycans, wat niet altijd even makkelijk en schoon gaat. Gelukkig hoeven wij maar 20 liter en dan zitten we weer vol. Van Bukhara rijden we naar Meshakli, 320km, eerst door dorpen en katoenvelden. Vandaag is het startsein van de oogst. Uit alle delen van Uzbekistan komen jongeren naar de velden om katoen te plukken. Na 50km is er geen irrigratie meer en volgen tamarisken struiken en dan woestijn. De weg is nog steeds zeer slecht. We rijden niet harder dan 25km/uur. Op sommige plaatsen is de weg onder het woestijnzand verdwenen. We overnachten aan de grensrivier Amudaja in de woestijn. In de wijde omgeving groeit niets. 's Avonds eten we Plov. Uzbekische paëlla maar dan alleen met vlees, wortel en witte rijst, klaargemaakt door onze Uzbeekse begeleiders. Het smaakt lekker en het is ook gezellig om met de hele groep te eten. Op 12 september rijden we hobbelend verder langs de grensrivier van Uzbekistan richting Chiva. De rivier is hier breed en vol met water. Het gebied rond Chiva is groen en welvarend door het irrigatiesysteem dat ten tijde van de Sovjetunie is aangelegd. We rijden langs enkele kanalen. De overgang van woestijn naar irrigratiegebied is messcherp. Er wordt katoen, mais en rijst verbouwd. Chiva is een lemen ommuurde vesting stad vol met prachtige moskeeën en medresses gelegen aan de zijderoute. We maken zelf een wandeling door de stad en over de markt. Het is een aangename 22 graden. |
      |
      |
  |
We hebben vandaag een groeps-stadswandeling met onze gids Dimitri. We bezoeken vele gerestaureerde gebouwen. Overal zijn prachtige blauwe tegels met geometrische patronen. Ook vallen de stompe minaretten op. Henro beklimt de grootste minaret en ziet enkele kilometers buiten de stad de woestijn. Chiva is een oase. De stad staat sinds de 90-jaren onder Unesco toezicht en is autovrij. 's Middags eten we met de groep ons favoriete gerecht: Uzbeekse Noedelsoep. Verder zijn er veel souvenirkraampjes met jammer genoeg veel van het zelfde. De 3e dag in Chiva hebben we geen programma. We wassen, doen boodschappen in de bazar, hebben verbinding met internet en slenteren door de stad. 's Avonds een afscheids- eten van de begeleiders Dimitri en Ilhom. Morgen rijden we naar Turkmenistan. We hebben 1189km in Uzbekistan gereden. |
  |
 |
 |
 |
Uzbekistan
|