Ingrid en Henro reizen met de camper door Azië: Mongolië week 1

Mongolië week 1 - 2

Home - Polen - Litouwen - Letland - Rusland - Mongolië - China - Kirgizië - Kazachstan - Uzbekistan -Turkmenistan - Iran - Armenië - Georgië -Turkije

Reisroute
Wat eten we Waar slapen we Onze camper

Na de Russische/Mongoolse grens zien we een breed groen dal met aan beide zijden heuvels. De tijd gaat een uur terug. Hier en daar staat een ronde witte ger tent met zonnecellen en satelietschotel van nomadische herders. Er lopen kuddes runderen, schapen en geiten. We zien jongeren oefenen in het racen met paarden voor het komende Nadaam feest.
	De overnachtingsplek, 20km ten zuiden van de plaats Sükhbaatar, ziet er prachtig uit. Weiden met bloemen, omzoomd door pijnbomen. En helaas ontelbare insecten die vliegen, kruipen of springen. Vooral gele en rode sprink- hanen laten brommend van zich horen. We eten in de schaduw van de camper en zitten nog lang buiten. De volgende dag verplaatsen we ons 200 km richting zuiden. We komen door de mijnsteden Darkhan en Bayangol. De plaatsen zien er schoon en opgeruimd uit. DeTrans-Mongolische spoorlijn volgt ons naar het zuiden. Het landschap is prachtig groen. De weg is redelijk. Op 3 plaatsen betalen we 1000 Tukrits (=0,65 euro) wegenbelasting. We zetten onze camper neer bij Jargalat, Mongolian Secret History Camp op 1200m hoogte.
		2 juli rijden we de laatste 100km naar hoofdstad Ulaan Baatar (1 mio.inwoners). We komen via een vervallen industrie-terrein de stad binnen. De wegen hebben enorme gaten en het is er stoffig. Na 12km staan we op een veld dat de stad overziet. De stad bestaat behalve het centrum, uit lage huisjes, witte ronde ger tenten op stukken grond met houten hekwerken. Op onze overnachtingsplaats lopen paarden en koeien. We doen inkopen voor de westelijke rondrit van 6 dagen. Het water dat bij een naburige school wordt betrokken smaakt naar olie. Gelukkig komt er alsnog een tankauto die goed water heeft. De stof storm kleurt de zonsondergang prachtig rood. 's Nachts worden onze campers bewaakt.
	De volgende ochtend rijden we naar het Hustai National Park, 100km ten westen van Ulaan Baatar. Een prachtige asfalt weg, 1 jaar oud, maar reeds vol met verradelijke diepe gaten. De laatste 13km is mulle zandpiste. Stof, stof en nog eens stof. In het parkcentrum zien we een introductiefilm en krijgen we uitleg van de beheerder. Tegen de avond rijden we met jeeps naar de drink-plaatsen van de Przewalski paarden. Deze in het wild uitgestorven paarden zijn met Nederlandse hulp opnieuw uitgezet. De paarden handhaven zich in dit harde droge klimaat (winter -40 en zomer tot 35 graden). We vertrekken de dag erna voor een wandeltocht in de bergen. Groene bergen, rotspartijen, bloemen, adelaars en marmotten.
5 juli rijden we ruim 200km naar het zuidwesten. De wegen zijn, afgezien van 25km zandpiste, goed. We kunnen de grasvlakten met vele kuddes ver overzien. We overnachten bij de zand- duinen van Khongo Khan Uul. Tegen de avond komt een onweersbui die harde regen en een zandstorm brengt. Daarna volgt een prachtige rode zonsondergang.
	De kuddes worden voor de nacht door mannen te paard weer bijeen gedreven. 6 juli rijden we door groene vlakten 80km naar Kharakum, de vroegere hoofdstad van het Mongoolse rijk in 13de eeuw. Hier bekijken we kloosters en tempels. Daarna plaatsen we onze campers bij de rivier. We doen de was. Het weer is aangenaam, 24 graden en geen wind. Er zijn echter zoveel vliegen, dat buiten zitten onmogelijk is. De volgende dag wassen we het beddengoed in de rivier. De vliegenplaag begint vanaf 11.00 weer. Henro maakt een wandeling naar het dorp voor brood. 's Avonds komt er een Mongoolse muziekgroep en een slangenmeisje voor ons optreden. Ongelooflijk hoe lenig dat ze is.

	We rijden weer 130km richting Ulaan Baatar en overnachten bij een herders-familie in het veld. Ze leggen ons uit hoe er geleefd wordt in de ger tent. We eten bij deze familie een schaap dat voor onze groep ter plaatse wordt gevangen en geslacht. Het vlees wordt met aardappels en ui gekookt. Het bevat veel vet en is moeilijk te kauwen.